"သမိုင်းသင်တယ်ဆိုတာ မအအေအာင် လို့ကွ" ဆိုပြီး သမိုင်းပညာရှင် ကြီး ဒေါက်တာ သန်းထွန်းကပြောဖူးတယ်။ အဲ့စကားလေးက ကျွန်တော့်ငယ်စဉ်ဘဝကို တော်တော်စိုးမိုးလွန်းပြီး ကျွန်တော် သမိုင်းစာအုပ်တွေဖတ်ရခြင်းအတွက် တွန်းအားလေး တစ်ခုဖြစ်တယ်။ သမိုင်းအကြောင်းတွေသိရရင် ကျွန်တော်တော့ဖြင့် လူဖြစ်ရကျိူးနပ်ပြီလို့တွေးမိတယ်။ အဲ့တော့ အက္ခရာစာပေတွေကို လေ့လာဖြစ်တယ်။ ပုံဂံခေတ်ရဲ့ သမိုင်းကို အဲ့ခေတ်က အက္ခရာပုံစံတွေနဲ့တိုက်ပြီးရူးရူးသွပ်သွပ်ဖတ်ဖူးတယ်။ အင်းဝခေတ်မှာ မွန်ဝန်ကြီး ဗညားဓလ ရေးခဲ့တဲ့ ရာဇာဓိရာဇ် အရေးတော်ပုံကျမ်းမှာ မြန်မာ့စကားပြေဟာ တော်တော်ပြေပြစ်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် အက္ခရာစာလုံးတွေကိုတော့ ပုဂံခေတ်လောက်က(လွန်ခဲ့တော့ နှစ်ပေါင်း ၁၀၀၀၀ကျော်) အထိဘဲလေ့လာလို့ရတယ်။ နည်းပညာအားနည်းချက်တွေလည်းပါတာပေါ့။

အဲ့ လိုနဲ့ ကျွန်တော် မမျှော်လင့်ဘဲ ရန်ကုန်မှာလုပ်တဲ့ပွဲလေးတစ်ပွဲတက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဆီဒိုးနားမှာလုပ်တာ။ မြန်မာ့ ဂုဏ်ဆောင် Gemologist တစ်ယောက်တင်မက ၂၀၁၅ရဲ့ အမျိုးသားစာပေဆုရ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Mr.Terry Tanနဲ့ Asia Business Solution တို့ပူးပေါင်းပြီးလုပ်တဲ့ "မြန်မာ့ရှေးဟောင်းအနုပညာ လက်ရာများ ခင်းကျင်းပြသတဲ့ပွဲ"လေးပါ။ November 17မှာ ကျင်းပပြုလုပ် ခဲ့ပြီး ရန်ကုန်တိုင်းဝန်ကြီးချုပ်ဦးဖြိုးမင်းသိန်းလည်းတက်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။

အဲ့ဒီမှာ ကျွန်တော်လက်လှမ်းမမှီခဲ့တဲ့ တကောင်းခေတ်၊ ခရစ်တော်မပေါ်ခင် ဘီစီခေတ်လောက်က အနုပညာပစ္စည်းတွေကိုလည်းလေ့လာခွင့်ရခဲ့တယ်။ အရင်နှစ်ပေါင်း ၂၇၀၀ကျော် ဝန်းကျင်က ယခု မြန်မာနိုင်ငံလို့ခေါ်တွင်တဲ့အရပ်ဒေသမှာ စမုံခေတ်(ဘီစီ ၇၀၀- ဘီစီ၂၀၀) ဆိုတဲ့ ခေတ်တစ်ခေတ်ရှိခဲ့ဖူးကြောင်းကို အဲ့ပွဲမှာ ခင်းကျင်းထားတဲ့ စမုံခေတ်က သုံးခဲ့သော အိုးခွက်များကိုကြည့်ပြီးသိခဲ့ရတယ်။ဖန်ထည်တွေလည်း တွေ့ရသဖြင့် ဖန်ချက်လုပ်ငန်းဟာ အဲ့အချိန်ထဲက ထွန်းကားနေကြောင်းသိရတယ်။ နောက်တော့ တစ်ဖြည်းဖြည်းလက်ရာမြောက်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် မြန်မာတွေ ယဉ်ကျေးမှု အဆင့်အတန်းမနိမ့်ကြောင်း သက်သေအဖြစ် ခိုင်ခိုင်မာမာတွေ့နိုင်ပါတယ်။

ထိုမျှမကသေး တူးဖော်ရရှိတဲ့ လက်ကောက်၊ ဆွဲကြိုးနဲ့ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတွေက တစ်ဆင့်ယခင်နှစ်များစွာဆီမှ ဒေသဆိုင်ရာ ယုံကြည်မှုရိုးရာလေးတွေကိုလည်းတွေ့နိုင်တယ်။ ဥပမာ ဆင်ရုပ်လေးတွေကို တစ်မြတ်တနိုး ဆွဲကြ၊ ထုလုပ်ကြခြင်းကိုထောက်ရှု၍ ဘီစီခေတ်များစွာက လူတို့၏ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှုဟာ ဆင် တွေနဲ့ယှက်နွယ် သက်ဆိုင်ခဲ့ကြောင်းသိနိုင်ပါတယ်။ ထို့အပြင် သေလွန်ပြီးနောက် မိခင်၏ဝမ်းထဲတွင် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြန်ဝင်စားနိုင်သော အဆောင်များလည်းတွေ့ခဲ့ရတယ်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သမိုင်းအကြောင်းကို နက်နက်နဲနဲစိတ်ဝင်စားလျှင် စာပေတင်မကဘဲ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတွေကိုလည်းလေ့လာသင့်ကြောင်းအတွေးတစ်စရခဲ့ရပါတယ်။

အဆိုပါခင်းကျင်းပြသထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို နောက်နှစ်ထဲမှာ YCDC အဆောက်အအုံမှာ ပြောင်းလဲပြသမယ်လို့သိရတယ်။ YCDC မှာ Asia Business Solution ကုမ္မဏီနဲ့ပူးပေါင်းပြီး ရှေးဟောင်းအနုပညာပြတိုက်အနေနဲ့ဖွင့်လှစ်သွားဖို့ရှိတယ်။ ကျွန်တော့်တို့ MingalaGo ကလည်း မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုတွေဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာအလွန်ထဲက ပြောင်မြောက်ခဲ့ကြောင်းကို Media တစ်ခုအနေနဲ့ ပါဝင်ကူညီသွားဖို့ရှိပါတယ်။ အားလုံးဘဲ မင်္ဂလာရှိသောနေ့လေးကိုပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါစေနော်။